Alterno bestaat dit seizoen 50 jaar. Daarom halen we herinneringen op met bepaalde (oud) Alternoten. Soms zijn het iconen van het eerste uur, soms Alternoten die zich hebben ingezet om de vereniging te maken tot wat het nu is. Ken jij ook zo iemand? Laat het weten aan activiteiten@alterno-apeldoorn.nl. In deze aflevering: Marloes Zinnemers
Marloes Zinnemers: Dames 1 in hart en nieren
Ze begon zo’n 30 jaar geleden met volleyballen. Eerst natuurlijk de zwemdiploma’s bemachtigen, maar daarna kiezen welke sport ze gaat doen. Veel geprobeerd, maar veel ook niet echt leuk. Totdat haar moeder kwam met volleybal. Gelukkig voor Alterno trainde Dynamo destijds op de woensdagmiddag (en dit paste niet in het schema van het gezin), en was ze dus genoodzaakt om naar Alterno te gaan. En daar is ze tot nu toe nog altijd lekker aan het ballen.
Marloes: ,,Ik ben altijd meegegroeid met de vereniging en mijn team. Was ik toe aan een volgende stap dan mocht ik naar een team hoger, of promoveerde het team waarin ik speelde”.
Eigenlijk is Marloes altijd middenspeelster geweest, maar onder trainer Wilhelm de Ruiter was de wens nadrukkelijk om meer allround te worden. Het is daar echter nooit van gekomen.
Marloes heeft bijzonder veel meegemaakt in haar volleybal carrière. Als 7-jarige begonnen, alle fasen doorlopen, maar wel veel sneller dan een gemiddelde volleybalster. Het spelletje zat haar blijkbaar in het bloed.
,,Wat leefde de club mee. De tribunes waren overvol, overal was het groen”
Marloes Zinnemers
Als broekie mocht ze mee met Dames 1, 16 jaar was ze toen. Naar Dames 1- speelsters keek je op. Het niveau was net weer iets hoger, de trainingen waren net weer iets zwaarder. Ze speelde in Dames 2, maar toen het er op aan kwam, omdat het eerste zou degraderen, heeft ze de toen meest belangrijke wedstrijd nagenoeg de hele tijd in het veld gestaan. Gevolg: Dames 1 degradeerde niet, bleef toch in de 1e divisie en er werd ingezien dat Marloes van onschatbare waarde was voor dit team.
Promotie
Dus kwam ze als jonge meid vast in Dames 1. De promotie naar de eredivisie staat haar nog helder op het netvlies. ,,Wat leefde de club mee. De tribunes waren overvol, overal was het groen”. Maar ook de bekerfinales in Almere heeft ze nog helder voor ogen. Een ware groene invasie.
Tussentijds heeft ze nog weer even een stapje teruggedaan naar Dames 2 (in verband met het vele trainen en het toch wel heel graag willen spelen). Waar ze kon helpen, ging ze toch nog weer met het eerste mee. Zo heeft ze heel veel sporthallen gezien en vele dubbele wedstrijden in weekenden gespeeld.
Eigen kweek
Het huidige dames 1 bestaat uit allemaal ‘eigen’ jeugd. ,,Geweldig, de betrokkenheid van iedereen is gegroeid. Je ziet weer vollere tribunes en helemaal leuk is het dat Heren 1 voor de thuiswedstrijd van Dames 1 is gepland”. ,,En”, vervolgt ze. ,,Hoe leuk is het dat twee jongens van Heren 1 bij ons muziek draaien”. En ze bedankt ter plekke Jochem en Thom.
Ze heeft het nog steeds enorm naar haar zin in D1. Nu met misschien een iets andere rol dan voorheen. Coachend, sturend, begeleidend in het veld, maar zeker ook nog zeer bevlogen als speelster, met haar zo bekende omloop en nog bekendere serve. Strak diagonaal van positie 5 naar positie 5.
Ze blikt terug op 6 mooie ere-divisie jaren. Prachtige tijd. Haar laatste jaar vond ze iets minder. Ze trainde hard, maar speelde niet veel. Maar lol met de andere speelsters is altijd gebleven.
De oma
Gekscherend werd zo ‘oma van Dames 1’ genoemd tijdens de voorstelronde dit seizoen. ,,Tja, een jonge oma, 38 jaar. Maar het geval is dat eigenlijk Dames 2 nu het eerste is geworden. En dan overkomt je het maar zo dat je weer in Dames 1 zit”.
Wilfried (Groothuis, red.) heeft haar er graag bij. Combinatie van een paar ervaren speelsters met wat jonkies, levert mogelijk het beste resultaat. En zolang Marloes er nog plezier in heeft, waarom niet. Marloes traint twee kee in plaats van driemaal per week, want ook haar gezin heeft aandacht nodig. Nu is het prima te combineren. Veel van de speelsters kent ze al jaren. Mede omdat het eigen jeugd is, waarvan een deel ook in twee heeft gezeten voordat zij de stap naar één mochten maken. ,,Het voelt zo natuurlijk dat dit D1 is. Ouders, broers en zussen, je kent ze allemaal.”
Ambities
Op de vraag of ze nog ambities heeft. Zou je weer naar de ere-divisie willen? ,,Ere-divisie? Laat ze maar bellen. Ik vind het spelletje nog veel te leuk. Zolang ik fit mag blijven, het volleyballen nog leuk vind, doe ik niets liever. De huidige meiden naar een hoger niveau tillen”. Met al haar ervaring is dat zeker een toegevoegde waarde in Dames 1.
Is het volleyballen van toen anders dan nu? Marloes denkt van wel. ,,In ieder geval in mijn beleving. Ging het vroeger echt alleen maar om de lol en de gezelligheid, is er nu toch meer aandacht voor prestatie, gerichter trainen, serieuzer. Maar…. De lol mag en zal nooit verdwijnen, want zonder plezier kun je het volleyballen wel vergeten.”
Zo lekker, het voelt als een warm bad. Thuis komen
Marloes Zinnemers
De toekomst voor het volleyballen (of meer sporten in het algemeen) is misschien best zorgelijk. Het aantal vrijwilligers om te ondersteunen, wordt minder. En zonder vrijwilligers kunnen we niet. Het zijn vaak dezelfde personen waarop vaak een beroep wordt gedaan. Maar zolang we nog bezig zijn zoals nu. ‘
,,Wat een feest toch weer, dat Oktoberfest. Ik geniet van al die jonge spelers en speelsters die daar lekker op de dansvloer staan. Ik ben daardoor blij verrast. Wellicht is dit toch een kentering en krijgt het verenigingsleven, na moeizame Corona-jaren, weer een beetje meer invulling”.
Alterno voelt als thuis komen. ,,Zo lekker, het voelt als een warm bad. Thuis komen”. En in dit warme bad wil ze nog lang blijven.
Marloes, wat een heerlijk ontspannen gesprek. Je spreekt over volleybal zoals je speelt. Vol passie, warmte en bevlogenheid. Ik hoop oprecht dat je nog lang (in Dames 1) kunt blijven volleyballen en zeker dat we je nog heel lang in onze hal mogen bewonderen.
Eerdere afleveringen van Alterno-iconen:
